Zmarł profesor Bolesław Kazimierz Mazurkiewicz
22 października 2017 roku zmarł profesor Bolesław K. Mazurkiewicz.
Profesor Bolesław K. Mazurkiewicz urodził się 9 maja 1931 roku w Kościerzynie. Szkołę powszechną rozpoczął w 1938 roku w miejscowości Linia Zakrzewo, dokąd z Kościerzyny jako funkcjonariusza Służby Granicznej przeniesiono ojca, Stanisława wraz z mamą Bronisławą. Po perypetiach wojennych i po powrocie ojca z obozu koncentracyjnego w 1945 roku rodzina Mazurkiewiczów zamieszkuje w Lęborku, gdzie w maju 1950 roku młody Bolesław Kazimierz zdaje maturę. Potem studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej, specjalizując się w dziedzinie konstrukcji budowlanych. Studia te ukończył w roku 1956 z wynikiem bardzo dobrym. Zanim w 1960 roku podjął pracę w Politechnice Gdańskiej jako projektant w Zakładzie Fundamentowania, zaraz od zakończenia studiów pracował w biurach projektowych Gdańska, zajmując się w nich projektowaniem mostów oraz innych obiektów transportu lądowego i lotniczego.
W gdańskiej uczelni technicznej szybko rozwijał swoje zainteresowania naukowe, skupiając się na zagadnieniach hydrotechnicznych. Bowiem już w 1964 roku uzyskał stopień doktora inżyniera na podstawie pracy „Stateczność gródz o podwójnej ściance szczelnej”, a w roku 1968 stopień doktora habilitowanego w oparciu o pracę „Tarcie negatywne pali”. Rok później otrzymuje nominację na stanowisko docenta w Instytucie Hydrotechniki, oczywiście Politechniki Gdańskiej. Dzięki postępującym osiągnięciom naukowym, badawczym i dydaktycznym w 1980 roku uzyskuje tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, zaś po pięciu latach tytuł profesora zwyczajnego. Ponadto w 1991 roku został profesorem tytularnym w Uniwersytecie w Stuttgarcie, natomiast w roku 1999 profesorem honoris causa Narodowego Uniwersytetu Morskiego w Odessie. Ważną rolę Profesor wypełniał, gdy w latach 1981 – 1984 był pierwszym zastępcą rektora Politechniki wyznaczonym do prowadzenia spraw organizacyjnych, zaś w latach 1987 – 1990 jej rektorem. Dodajmy jeszcze, że od 1983 roku do przejścia na emeryturę w roku 2001, w wieku 70 lat, pełnił funkcję kierownika Katedry Budownictwa Morskiego.
Poza tym wszystkim szczególną wszakże uwagę zwraca dorobek naukowy i badawczy wraz z dydaktycznym Profesora Bolesława K. Mazurkiewicza, który zaowocował mu ogromnym autorytetem w dziedzinie inżynierii morskiej, wysokim uznaniem i szacunkiem w całym środowisku naukowym i w przemyśle morskim.
Z wielu istotnych jego osiągnięć typu naukowego i inżynierskiego wyliczmy chociaż tylko te, które odnoszą się do technologii budowy statków, metody wyznaczania oddziaływań hydrodynamicznych rurociągów podmorskich, zwłaszcza zagłębionych w podłożu dna morskiego, czy terminali portowych, jak np. terminalu kontenerowego w Gdańsku. W pierwszym przypadku opracowana i wprowadzona przez Profesora do praktyki metoda określania dopuszczalnych obciążeń stoczniowych pochylni podłużnych i poprzecznych umożliwiła znaczne, bo aż trzykrotne zwiększenie nośności budowanych jednostek w stoczniach w Gdańsku, Gdyni i Szczecinie, bez potrzeby przebudowy konstrukcji tych pochylni. Z kolei własne prace badawcze Profesora przyczyniły się do zaprojektowania i zbudowania nowoczesnego drugiego suchego doku w Stoczni Gdynia z możliwością budowania w nim statków o nośności ponad 400 tysięcy ton. Nadmieńmy też, że Profesor kierował całością realizacji budowy tego doku. A także jego udział w pracach koncepcyjnych i projektowych ośmiu suchych doków m.in. w Turcji, Iranie, Indiach, Niemczech i w Norwegii. Znowu w drugim przypadku wyniki badań Profesora zostały w pełni wykorzystane podczas wykonywania gazociągu podmorskiego z pola gazowego na Bałtyku do elektrociepłowni we Władysławowie.
Odnotować tu należy równie bogaty dorobek piśmienniczy Profesora. Wyniki swoich prac badawczych dokumentując w ponad 420 publikacjach, w tym 11 własnych autorsko książkach oraz napisanych przez siebie rozdziałach w pozycjach współautorskich. Policzono, że łączna objętość tychże książek – wydanych do roku 2009 – wyniosła 3332 strony, a wydanych 15 skryptów głównie dla studentów 2162 strony. Z książek dużego rozgłosu doczekała się wydana dwukrotnie za granicą – w Niemczech i Stanach Zjednoczonych – książka o suchych dokach „Design and construction of dry docks”, oceniona jako kanon wiedzy o takich dokach w literaturze światowej. Powodzenie w Polsce zyskały również takie pozycje, jak „Porty Jachtowe – mariny. Projektowanie”, czy przygotowane pod redakcją Profesora „Morskie budowle hydrotechniczne”; sam poczynając od 1981 roku opracował 47 zaleceń do projektowania owych budowli. Te dwie ostatnie książki wydała nasza Fundacja.
Przez więcej niż 20 lat prowadził Profesor jedyną w Polsce specjalność inżynierską, mianowicie budownictwa morskiego, pozwalającą kształcić hydrotechników morskich. Pod swoim kierunkiem wykształcił 140 magistrów inżynierów, wypromował 12 doktorów i 5 doktorów habilitowanych, spośród których dwóch uzyskało stopnie naukowe profesorów i tyleż zostało profesorami uczelnianymi. W przypadku specjalności konstrukcyjnej powszechnie uznano to za duży sukces w zakresie kształcenia kadry naukowej.
Znana i wysoce doceniana jest aktywność Profesora Mazurkiewicza w różnych radach naukowych, technicznych, redakcyjnych oraz społecznych: łącznie aż w 31, np. w Radach: Naukowej Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku, Instytutu Morskiego, przy Centralnym Muzeum Morskim, której przewodniczy. Redakcyjnej czasopism „Inżynieria Morska’ i „Annual of Navigation”. Należy tu wspomnieć o bardzo ważnej współpracy autora „Encyklopedii Inżynierii Morskiej” z uczelniami zagranicznymi, jak z niemieckimi w Karlsruhe, Stuttgarcie i w Darmstadt, rosyjskimi w St. Petersburgu, Kaliningradzie, w Odessie na Ukrainie, w Drexel w USA i we Włoszech w Rzymie. Jest Profesor członkiem kilku Akademii: Akademii Nauk Inżynieryjnych Federacji Rosyjskiej – członek zagraniczny, Międzynarodowej Akademii Inżynierii w Rosji- członek honorowy, Akademii Transportu Ukrainy – członek zwyczajny, Akademii Inżynierskiej w Polsce – członek zwyczajny. Legitymuje się również członkostwem honorowym w ośmiu stowarzyszeniach krajowych i w pięciu zagranicznych.
Wielkie są zasługi Profesora dla żeglarstwa polskiego, szczególnie rozwijającego się w województwie pomorskim. Przez wiele lat był komandorem klubu jachtowego, prezesem Gdańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego, później jego Honorowym Prezesem. Był inicjatorem powołania Rady Rozwoju Żeglarstwa Województwa Gdańskiego, zasłużonej w organizowaniu żeglarskich wypraw okołoziemskich i Międzynarodowego Stowarzyszenia Jachtów Pełnomorskich. Mimo licznych zajęć zawodowych uzyskał wszystkie stopnie żeglarskie na czele z tytułem kapitana żeglugi wielkiej jachtowej. To dzięki Profesorowi w trosce o „naszą słynną białą fregatę” założony został Obywatelski Komitet Ochrony „Daru Pomorza”, przekształcony nieco później w działające do dziś Towarzystwo Przyjaciół „Daru Pomorza”. Przez 20 lat sprawował funkcję prezesa tegoż Towarzystwa. Aktualnie jest przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Obchodów 100 – lecia Żaglowca, tj. tej fregaty, jako już pełniącej rolę statku – muzeum, mającym za armatora gdańskie Centralne Muzeum Morskie. Podobnego Towarzystwa doczekał się nasz drugi statek muzeum „Sołdek”, któremu Profesor także przewodniczył.
Za swą niezwykle aktywną działalność na tak rozlicznych obszarach, a nie wymieniliśmy wszystkich, Profesor Mazurkiewicz uhonorowany został znaczącymi nagrodami, wyróżnieniami oraz odznaczeniami w kraju i w ośrodkach zagranicznych. Z krajowych odznaczeń najwyższym to Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Ceni sobie Złoty Medal za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej. Uczelnia ta w 2007 roku nadała Profesorowi tytuł i godność doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej. Przedtem taki tytuł i godność nadało mu jeszcze pięć uczelni, trzy zagraniczne, a z krajowych Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni w roku 1977 i Politechnika Szczecińska w roku 1999.
Takim wstępem od wydawcy obdarzył książkę „Encyklopedia inżynierii morskiej”, wydaną przez naszą Fundację w roku 2009, mój zmarły w marcu 2016 roku ojciec Henryk Spigarski.
Należy w tym miejscu dodać, że profesor Bolesław Mazurkiewicz napisał i wydał u nas również cztery tomy swoich wspomnień. Książki te przeznaczone jedynie dla Rodziny i ścisłego grona przyjaciół profesora, nigdy nie trafiły do szerszego obiegu. Na kartach 2100 stron spisał Profesor dzieje swojej Rodziny, więzi łączące go z przyjaciółmi oraz bardzo bogate życie zawodowe, zawarł w nich także historię tworzenia żeglarstwa na Pomorzu i bogatej działalności społecznej. Ich tytuł „Trzymajmy się, nie dajmy się” był odzwierciedleniem przyświecającej pokoleniom Mazurkiewiczów życiowej dewizy. Za swoje zasługi na niwie gospodarki morskiej został przyjęty do grona Członków Honorowych Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej – 21 czerwca 2011 roku. Nigdy nie przerwał też działalności zawodowej. Konsultował i wspierał swoją wiedzą wiele powstających w Polsce i na świecie inwestycji hydrotechnicznych. Był zaangażowany m.in. w budowę gdańskiego stadionu oraz budowę Tunelu pod Martwą Wisłą, którego otwarcia nie mógł już podziwiać, gdyż od lutego 2014 roku Profesor zmagał się z ciężką chorobą. Podczas tych ostatnich kilku lat Przyjaciele odwiedzali go w domu (cs).
Cześć Jego Pamięci!
Msza święta żałobna odbędzie się dnia 28 października 2017 r. o godz. 10.30
w kościele oo. Franciszkanów (kościół górny) w Gdyni.
Wstawienie do kaplicy cmentarnej o godz. 12.00, wyprowadzenie do grobu o godz. 12.30
na Cmentarzu Komunalnym w Gdyni-Witominie
2 comments
Comments are closed.